Dag 16, 24 augustus van Kangaroo Island naar Adela

Dag 16, Kangaroo Island

Waar of niet waar?
De meeste tijdzones gaan van uur tot uur. Zo is het in Sydney 8 uur later dan in Nederland en is het in Los Angeles 9 uur vroeger dan in Nederland. In Adelaide en dus ook op Kangaroo Island is het tijdsverschil echter een half uur. Op dit moment hebben we dus een tijdsverschil van 7 1/2 uur met Nederland.

Vanmorgen worden we om 10.15 uur weer door onze touringcar opgehaald om 10.15 uur. We kunnen dus in alle rust ontbijten en onze koffers weer pakken, want we komen niet meer terug in ons hotel.
Vanuit ons verblijf kunnen we Australie zien liggen, want de afstand is niet zo groot en tussen Australie en Kangaroo Island ligt een schip van Greenpeace. Volgens de kok van het hotel wil BP hier egens gaan boren naar olie en de eilandbewoners, maar ook de bewoners van Australie zijn bang voor de gevolgen voor het milie, zeker als er iets gebeurt met een ramp. Greenpeace wil dit verder onder de aandacht brengen.
We worden op tijd opgehaald en we gaan nog naar het dorp om andere mensen op te halen. Vlakbij de lokale haven liggen enkele Nieuw-Zeelandse zeehonden op de rotsen. Deze zijn kleiner dan de Australische, die we gisteren gezien hebben. Volgens onze chauffeur kunnen deze zeehondenin zee leven zonder aan land te komen. Zij slapen dus in zee, de Australische zeehonden blijven maximaal 3 dagen in zee en komen dan weer aan land.

Ons eerste uitstapje is vandaag een bijenimker en honingfarm. Wij kregen eerst uitleg over de bijen en wat is het bijzondere aan deze bijen. Deze zijn oorspronkelijk geimporteerd uit Italie rond 1900 en deze zijn gekozen, omdat ze niet agressief zijn, maar alleen maar steken als het echt niet anders kan. Een bij kan zo ongeveer 6 kilometer vliegen en de afstand van het eiland naar het vasteland is 16 kilometer, dus deze bijen konden niet van het eiland af, terwijl andere bijen ook niet van het vasteland naar het eiland kunnen vliegen. In zoverre is deze bijenkolonie puur, dus op geen enkele wijze beinvloed door andere soorten bijen. Op dit moment worden deze bijen vanaf het eiland weer wereldwijd geexporteerd, omdat ze nog steeds oorspronkelijk afstammen van deze bijen uit Italie. Zelfs in Italie zijn ze in de afgelopen jaren weer vanuit Kangaroo Island geimporteerd. In de shop wordt driftig honing ingeslagen. Zouden wij nog doorreizen naar west-Australie dan hadden we niets mogen kopen, want blijkbaar zijn ze daar weer bang, dat er iets in die honing zit. Het exacte daarvan is mij niet duidelijk.
Na deze farm reizen we door naar de westkant van het eiland, waar zich een groot nationaal park bevindt. Een leuk begin, want er steekt een mierenegel (Echidna) de weg over en de buschaufffeur stopt heel attent. In de dierentuin in Sydney hadden we er al enkele in gevangenschap gezien, mar in het wild nog niet. Een heel bijzonder beestje in ieder geval.
Rond 13.00 uur hebben we een lunch en anders dan gisteren smaakt dit eten goed (lamsbout met aardappelpuree en jus) en ook het toetje is lekker. We gaan weer koalaspotten in de bomen en zien ook nog wat kangoeroes rondhuppelen rondom dit terrein. Na de lunch zetten we de reis voort naar het Flinders National Park. Dit park is een aantal jaren geleden bijna helemaal afgebrand door blikseminslagen. De natuur is zich nu weer aan het herstellen en ook de grotere dieren keren weer terug, maar het zal nog jaren duren voordat het de oude glorie weer heeft. Het is feitelijk en heel dicht -bijna ondoordringbaar - bos van struiken en bomen. Van de 17 meest giftige slangen ter wereld leven er meer dan 10 in Australie, dus het is niet aan te raden om van het gewone wandelpad af te wijken, even los van de spinnen en schorpioenen, die hier ook in vele varianten voorkomen.
Aan de kust komen we bij de remarkable rocks uit, een rotsformatie, die door miljoenen jaren erosie een heel grillige rotsformatie geworden is, waar je je fantasie op los kunt lopen. Een uitstekende plek om vele foto's te maken en alhoewel ze van een afstand niet zoveel voorstellen, zijn ze van dichtbij toch kolossaal. Op de terugweg naar de bus ontdekken we tot onze grote verrassing nog een echidna. Hij of zij heeft echter geen zin om zich van alle kanten te laten bekijken en zijn neusje wijst dan ook voortdurend de andere kant op. Een echt mooie foto maken is er dan ook niet bij, maar het feit dat je er een in het wild ziet en nog wel overdag, maakt het toch weer bijzonder.
We vetrekken dan naar admirals arch, ook weer een bijzondere rotsformatie aan de kust, waarbij door de natuur een boog is gevormd en onder deze boog, maar ook in de nabijheid van de boog liggen weer de Nieuw Zeelandse zeeleeuwen. De oceaan beukt met haar golven voortdurend tegen de rotsformaties en dit is en blijft een mooi gezicht en het blijft ook fascinerend om te horen. Op dit punt staat ook een vuurtoren. Het is een mooie wandeling naar beneden om de zeeleeuwen te bekijken en een en der wordt afgewisseld met de rotsformaties.
Als onze ogen zover konden zien, dan zouden we van hieruit ook de zuidpool zien liggen, maar dit is nog een te grote afstand. Het blijft ook vreemd, dat Australie ooit verbonden was met de zuidpool en dat Australie nog steeds in beweging is en dat het ooit over duizende jaren of nog later tegen china aan zal "botsen".
Na een korte stop bij het visitor informatie center, wat overigens tot nu toe de mooiste is, die we hebben gezien, wordt de terugreis ingezet. Dit wil dus zeggen van de westkant van het eiland naar de oostkant, een tocht van in totaal circa 2 1/4 uur en vanaf het visitor center ongeveer 1 1/2 uur. Op dit eiland zijn nog vele wegen onverhard en het valt op dat de buschauffeurs geen verschil maken tussen verhard of onverhard, ze rijden gewoon 100 kilometer waar dat kan. Als de onverharde wegen echt slecht zijn, en die zijn er ook genoeg, dan wordt de snelheid natuurlijk wel aangepast.

Omderweg steekt een kangoeroe nog de weg over en zijn we nog verschillende andere kangoeroes aan de kant van de weg tegengekomen. Ook vliegt er een groep geelgestaarte kakatoes over de weg. Het blijft mij verbazen hoeveel soorten kakatoes en papegaaien er in dit land leven. De een nog mooier dan de ander.

Om 19.00 uur komen we aan in het plaatsje waar op de veerboot vertrekt. Nog even een tosti genomen voor het vertrek. Vervolgens de koffers uit de bus genomen, ingeladen in een busje, die de veerboot oprijdt, de veerboot opgestapt en de oversteek kan beginnen. Na 3 kwartoer weer terug op het vasteland, nou ja wat is vasteland, want Australie is toch ook een groot eiland?!
Hier staat 2 bussen klaar om ons te vervoeren naar Adelaide, toch ook nog een rit van meer dan 2 uur. Circa om 22.15 uur zijn we weer terug in het hotel in Adelaide, waar we maandag ook vertrokken.
Snel naar bed, want morgen gaan we weer vliegen.