Dag 21, 29 augustus Cairns en The great Barrier Re

Dag 21Cairns, the Great Barrier Reef

Waar of niet waar
In het nationale embleem van Australie zijn de kangaroo en de emoe opgenomen. Waarom niet de koala? Omdat de kangaroo en de emoe de enige dieren zijn, die nooit achteruit gaan, maar altijd vooruit !!?

Vandaag weer vroeg opgestaan om een van de wereld natuurwonderen of althans een klein gedeelte te bezoeken.
We hebben van tevoren een reis geboekt met een boot, een catamaran om een bezoek te brengen aan Green Island, een eiland wat op ongeveer 45 minuten met de boot van Cairns ligt. De boot is lang niet volgeboekt, wat wel zo prettig is. We hebben een ticket gekregen voor de lunch, en een ticket naar keuze voor snorkelen of met een glasboot de oceaan op. Lana, Hilde en Bjorge kiezen voor het snorkelen en ik kies voor de glasboot. Verder hebben we ook een bijzonder iets geboekt van tevoren, het zogenaamde sea walking. Je kunt dan zonder enige kennis van zaken op het gebied van duiken een wandeling over de bodem maken. Je krijgt namelijk een helm op met en gewicht van 15 kilo en deze helm is met een slang verbonden aan het schip en door deze slang krijg je compressed air in je helm. Deze druk is zo groot, dat het water niet je helm in loopt en je toch gewoon kunt ademen. Op de boot worden we ingedeeld qua tijd en wij mogen ons gelijk bij aankomst op het eiland melden bij de duikschool. Tijdens de vaart hebben verschillende mensen behoorlijk last van zeeziekte, met name bij Japanners en Chinezen zijn de daarvoor bestemde zakjes snel gevuld met de bekende vulling. Wij hebben er gelukkig geen last van.
Na aankomst op het eiland bergen we eerst onze spullen op in een kluisje en gaan dan naar het duikcentrum. We krijgen eerst een soort warmtevest, wat toch nat is en dus in het begin koud is, vervolgens krijgen we een soort duikerspak aan en dan nog duikersschoenen. Vervolgens krijgen we een korte video te zien, waarbij met name de signalen die zij geven en die wij geven onder water van belang zijn. Het bekende duimpje omhoog, wat normaal alles goed betekent, is hier het signaal dat je omhoog wilt en als je dat dus geeft, wordt je omhoog gebracht en krijg je geen tweede kans meer. Verder is heel belangrijk dat we tijdens het afdalen naar de bodem een aantal keren met een hand de neus dichthouden en dan blazen, zodat onze oren "poppen" en dan wennen aan de druk onder water. Dit moeten we circa 3 of 4 keer doen tijdens het afdalen naar beneden. (Kijk maar eens op internet en zoek bij google of Youtube naar seawalker of seawalking)

Ingepakt krijgen we na de instructiefilm een regenjas voor de reis naar het duikersplatform met een bootje. De bestuurder van de boot kent Nederland en heeft daar ooit gewerkt voor een duikerschool als instructeur. Als we aankomen op het platform mag Lana als eerste de trap af. Ze krijgt de helm en onder begeleiding van een tweetal instructeurs (1 boven en 1 al in het water) daalt ze de trap af. Hilde volgt, daarna Bjorge en dan ik. Bij het afdalen van de trap moet ik ongeveer om de twee treden "poppen" en dit gaat allemaal goed. Gelijk zwemmen er heel veel vissen om je heen en het is een heel raar gevoel onder water te kunnen ademen zonder een zuurstofmasker of ander hulpmiddel dan alleen een helm op te hebben. Je kunt gewoon met je hand in de helm zonder dat die volloopt. Lana zegt later dat ze toch bij de eerste blik van Hilde en Bjorge de schrik in hun ogen zag, toen ze op de bodem kwamen.

(Toevoeging Lana):
Lana zegt: 'Ik geloof niet dat ik Hilde eerder zo angstig uit haar ogen heb zien kijken en ik dacht voor even dat papa en ik alleen beneden zouden blijven en zij hun duimpje omhoog zouden doen. Gelukkig lachte ik naar Hilde en ik kreeg een brede glimlach terug, waardoor ik wist dat het goed zat. Achteraf zei ze dat ze alleen de druk op haar oren eng vond. Verder vond ze het fan-tas-tisch. Ik was van te voren het meest bang voor het sea walken, omdat ik bang ben voor vissen en kwallen. Daarnaast was ik bang dat ik in paniek zou raken en geen adem meer zou kunnen halen, omdat je toch in zo'n raar klein ding adem moet halen. Dit is me ontzettend mee gevallen en ik vond het fantastisch! De onderwaterwereld is echt een van de mooiste dingen die ik ooit gezien heb! Hilde en ik gaan nu toch maar op een volgende vakantie duiken. Dat durven we nu ook wel.'
Wim gaat hier weer verder met typen.
Ik vond het vanaf het begin fantastisch. Al die grote vissen om je heen, die je aankijken en verder zwemmen en dan weer de volgende die voorbij komen. De begeleiding had een fles bij zich en als hij daar op kneep, dan kwam er iets uit de fles waar de vissen dol op waren. Sommige vissen beten gewoon en openden hun mond zodat de opening van de fles over hun mond ging. We moesten eerst knielen en dan aangeven of alles okay was. Daarna kregen we een stang met eental ringen in de handen, zodat we de stang konden vasthouden. Toen moesten we opstaan en gingen we lopen. Hierbij wees de instructeur dan weer naar een grote schelp en de anemonen, die op de grond van de bodem aanwezig waren en natuurlijk naar bijzondere vissen als die voorbij kwamen.
De wandeling duurde niet echt lang, maar de verwondering over al dit moois was geweldig. Toen we weer onder het platform gekomen waren bij de trap, vroeg hij eerst aan Lana, toen aan Hilde en daarna aan Bjorge of zij omhoog wilden. Toen ik aan de beurt was, schudde ik mijn hoofd hard van nee en de instructeur gaf mij nog even de fles in de handen, zodat de vissen nog een keer op mij afkwamen en in de fles konden bijten.
We werden weer daarna weer aan land gebracht en konden onze uitrusting weer uitdoen. We gingen vervolgens naar de boot terug en kregen er de lunch uitgereikt via een buffet. Na de lunch gingen we weer terug naar het eiland en Lana, Bjorge en Hilde gingen snorkelen. Op de boot hadden ze een snorkelbril en van die flippers gekregen en ze hadden ook een pak gehuurd, zodat ze niet zouden verbranden in de zon tijdens het snorkelen en dit pak gaf ook bescherming tegen eventuele kwallenbeten (dit was voor Lana en Hilde de grootste reden). De kans dat ze er die dag waren was minimaal, maar toch. Ik ging daarna weer terug naar de boot om met de glasboot een stuk de oceaan op te varen. Ook hier weer veel vissen te zien, die we al tijdens het seawalken hadden gezien, maar diverse soorten koraal en een zeekomkommer, maar het hoogtepunt was ongetwijfeld een schildpad onder water en even later een schildpad boven water, althans zijn hoofd kon ik zien.

(Toevoeging Hilde):
Hilde zegt: 'In het begin vond ik het idee van snorkelen best eng, omdat je alleen door je mond kunt ademen met zo'n raar bitje in. Eenmaal in het water merkte ik dat dit eigenlijk best goed ging. Mijn angst was verdwenen en ik kon me nu richten op de onderwaterwereld. We hebben heel veel verschillende vissen gezien. De grootste was ongeveer 50 centimeter in de lengte. Ze hadden allemaal verschillende, prachtige kleuren en figuren. De een nog mooier dan de ander. Daarnaast hebben we nu ook koraal van dichtbij gezien. Weliswaar niet zo mooi als wat je op de films ziet, maar toch mooier dan verwacht. Het was niet alleen maar grauw, grijs en dood. Er zat bijvoorbeeld een soort van oestervormige schelp met een soort blauw/paars glinsterend wezentje erin. Als je daar met je hand overheen waaide, kroop het wezentje terug in zijn schelp. Om vervolgens naar 1 minuut zijn mooie kleuren weer te laten zien. We hebben paars, groen, oranje, geel en rood koraal gezien. Heel voorzichtig hebben Lana en ik het 1 keer aangeraakt om te voelen hoe het voelt. Het voelt ontzettend zacht. Het koraal dat dood is, is hard en lijkt wel versteend. Hier heb ik ook een paar keer mijn knie aangestoten.
Met snorkelen moet je wel oppassen dat je niet te diep onder water gaat. Lana en ik wilden een foto knippen dus ik probeerde op de bodem te gaan zitten. Toen werd het waterhappen.
Het was helaas tijd om terug te snorkelen. Tijdens de terugreis kwamen we een blauwe zeester tegen en iets verder in een rotsje verstopte zich een koraalduivel. De stekels van deze vis zijn niet dodelijk, maar wel erg giftig. Ik had nooit verwacht dat we zoveel moois zouden zien. Het was echt fantastisch en voor herhaling vatbaar, maar niet in de Noordzee.'
Lana zegt: 'Ik wil nog even wat toevoegen. Wat is de onderwaterwereld een prachtige plek om je innerlijke rust te vinden. Dit klinkt even heel zweverig, maar het voelt alsof je alleen op deze wereld bent en je in een zen moment kan genieten van het moois om je heen. De onderwaterwereld is echt prachtig en ik vind het vreselijk dat toeristen en mensen dit mooie plekje aarde steeds meer vernietigen.'

Tekst Wim
Naar de rondvaart ging ik weer terug naar de kinderen en ik kon ze vanaf het strand met zijn drieen zien snorkelen. Ze hebben het ook geweldig gevonden om dit te doen en Hilde kon eindelijk haar onderwatercamera gebruiken. Zij gingen zich even omkleden en ik maakte nog een korte rondwandeling op het eiland. Ik had op de boot gehoord, dat het eiland wel meer dan 120 verschillende boomsoorten kende en het was dan ook mooi een zo grote verscheidenheid aan bomen te zien. Het aantal soorten vogels viel hier wel mee, want er was maar een vogel echt heel nadrukkelijk aanwezig en dit was een soort strandloper, die ook weer wat weghad van een patrijs.
De tijd vloog voorbij en het was zo half vier, de tijd dat we weer aan boord moesten zijn. Vanaf de boot werden toen ook de vissen gevoerd en je staat gewoon versteld van de grootte van deze vissen. Daarna vertrok het schip weer naar Cairns waar we ongeveer om 17.00 uur aankwamen. Het was die avond wel wat wat bewolkt, maar rond 18.30 uur kwamen de vliegende honden de stad weer binnen.
Die avond zijn we sushi gaan eten en daarna nog diverse souvenirshops ingelopen en verder rondgekeken. Bjorge heeft nog wat mooie T-shirts van the Great Barrier Reef kunnen bemachtigen. De bomen die hier in het midden van de straten staan, kunnen zo uit een film van Tarzan komen met heel veel aftakkingen naar beneden of naar boven en lianen. Prachtig om te zien en zeker met de verlichting, die ze er op gericht hebben, maakt het een genot om te zien.
Een fantastische dag vandaag en dan hebben we eigenlijk nog maar een heel klein beetje van het Reef gezien. Morgen staat het regenwoud op het programma.