Dag 22, 30 augustus Cairns tropisch regenwoud

Dag 22, van Cairns naar Kuranda door tropisch regenwoud

Waar of niet waar?
Een boomerang zijn er in meerdere vormen, dus niet alleen de bekende vorm. Er bestaan ook boomerangen, die de vorm van een soort Y hebben of de vorm van een kruis hebben. De bedoeling is in ieder geval bij de laatste vormen de tegenstander onderuit te halen of zijn been te breken.

Na een eenvoudig ontbijt worden we om 8.15 uur opgehaald door de bus. Hier krijgen we het dagprogramma uitgereikt. Eerst brengen we een bezoek aan een soort cultureel centum van de tjakupai, een aboriginalstam uit dit gebied, om 12.00 uur moeten we de kabelbaan nemen over het tropisch regenwoud en om 15.30 uur nemen we de trein terug naar het treinstation, waar we dan weer door de bus teruggebracht worden naar ons hotel.

Bij de aankomst in het cultureel centum worden we opgewacht door een aboriginal van de stam, die alleen gekleed is in een soort lendedoek en diverse kleurtekeningen op zijn lijf heeft. We weten eigenlijk niet zo goed wat we ervan moeten denken. Hij vertelt ons van de cultuur van zijn volk en een aantal van onze groep krijgt eerst een beschildering op ons gezicht. Het zijn eenvoudige symbolen, maar wij krijgen met z'n vieren allemaal een aparte symbool. Na de uitleg en beschildering neemt hij ons mee naar een terrein, waar we eerst uitleg krijgen over de bekende boomerang. Iedereen krijgt 2 boomerangen en blijkbaar bestaat ook er een verschil tussen linkshandigen en rechtshandigen. Bij de groep zit ook een Belg met een heel duidelijke Nederlandse afkomst, want er is geen Belgisch accent te horen.
Na de uitleg over de werking laat de aboriginal zien hoe je de boomerang moet gooien en we mogen dan allemaal een poging doen. Tot mijn grote verbazing heb ik de truc van het gooien snel door en keren mijn beide boomerangen aardig bij mij terug, maar in de handen weer vangen is er echt niet bij.
We gaan dan verder met speergooien, maar niet op de ons bekende manier, want de speer wordt in een soort stok gehaakt, waarna je de speer met de stok als een soort katapult wegwerpt en je de stok in je handen achterhoudt.
Dit is een stuk moeilijker dan gedacht, want het doel wordt door niemand geraakt.
We krijgen daarna in een audiovisuele zaal een voorstelling over en door de aboriginals, waarin hun verhaal wordt verteld op een heel moderne manier.
Daarna gaan we naar buiten om te zien hoe de aboriginals op een traditionele wijze een feestmaaltijd bereiden. Dit gebeurt door de gerechten in de grond boven gloeiend hete lavestenen gaar te maken. Boven de gerechten worden dan bamboebladeren gelegd, daarover natte jutezakken en dan een laag aarde. Dit duurt dan ongeveer 2 uur voordat het eten klaar is. Dit is voor ons helaas te laat, want staat ons volgende programma al op de rol.
Wij krijgen dan nog een voorstelling met een didgeridoo instrument en een aantal andere instrumenten met een dansvoorstelling. Met name hoe een aantal dieren, zoals de kangoeroe en de helmcasuaris (zoek maar op internet hoe deze vogel er uit ziet) worden uitgebeeld, is heel treffend.
Op het einde van de voorstelling mag de voorste rij actief deelnemen aan de zang en dansactiviteiten en juist ja, wie zitten er op de voorste rij. Wij dus en we hebben ons best gedaan.
Tenslotte krijgen we nog uitleg hoe deze stam de vruchten en bladeren, die je in het regenwoud tegenkomt, gebruikt voor het huishouden. Van bladeren met bessen wordt een soort shampoo gemaakt en van een giftige vrucht wordt via een hele bewerking uiteindelijk een soort brood gebakken.

Het is tijd om naar de kabelbaan te gaan. Deze gaat over een lengte van 8 kilometer over het regenwoud heen en is in de jaren negentig aangelegd. Tijdens de hele rit zijn er enkele tussenstops gemaakt, waarbij je door een stukje regenwoud kunt lopen en een waterval kunt bewonderen. Je ziet een hele varieteit van bomen in het woud staan en al met al een indrukwekkende tocht. Na een tocht van een uur komen we in Kuranda aan. Dit is een stadje in het regenwoud en natuurlijk heel erg op het toerisme gericht. Het is een aaneenschakeling van winkeltjes en eethuisjes en er zijn ook een aantal musea aanwezig en er is ook een vogelopvang en vlinderhuis. Na wat gegeten te hebben (australische hot dog) bezoeken we nog het vlinderhuis. Lana en Hilde hebben allebei zwarte kledingstukken en dit trekt de vlinders niet echt aan, want er gaat geen enkele vlinder op hun zwarte kleding, terwijl dit bij mensen met kleurige kleding wel gebeurt. Een vlinder gaat bijna recht voor mijn oog zitten en weigert weer om te vertrekken. Er is dan ook wat blazen voor nodig om deze vlinder te laten vertrekken. Er zitten prachtige exemplaren tussen, maar juist deze exemplaren gaan niet even rustig zitten.
Als laatste programmapunt gaan we naar het treinstation, waar de trein al op ons wacht. Zoals de buschauffeur al tegen ons zei in de morgen: "mocht je de trein missen, geen paniek, ga rustig zitten en wacht tot de volgende trein vertrekt. Er vertrekt altijd weer een andere trein de volgende dag om 3.30 uur."
De trein missen we niet en mooi op tijd vertrekt hij naar beneden. Het is een lange weg door het regenwoud en deze spoorweg is zo rond 1880 aangelegd en wordt nog steeds als een bijzonder staaltje techniek gezien. Vele arbeiders hebben er aan moeten werken en ze hebben onder andere een 15 korte tunnels moeten aanleggen over en door glooiend en vrij steil heuvellandschap. Met knarsende remmen gaat het naar beneden in treinstellen, die meer dan 100 jaar oud Ijn. Het landschap maakt hier niet zoveel indruk als met de kabelbaan, maar het besef dat je door een bijzonder landschap rijdt , maakt veel goed. Hier en daar hebben we ook mooie vergezichten over Cairns en de Oceaan.
Na dik een uur komen we op het treinstation aan, waar de bussen op ons wachten.
De buschauffeur wijst ons op een aantal bomen, niet zo ver van ons hotel vandaan, waar een aantal vliegende honden hangen in de bomen. Bij terugkomst in het hotel besluiten we om naar deze bomen te wandelen. We zijn echter bijna te laat, want de vliegende honden beginnen al weg te vliegen. Het is een herrie van krijsende beesten, die de bomen verlaten en dit geeft toch een angstaanjagend beeld. Het zijn echt grote beesten en je moet er niet aan denken, dat ze je zouden aanvallen. Je moet ook echt goed opletten, dat je niet onder hun ontlasting komt te zitten, want ze laten het gewoon vallen wanneer het hun uitkomt.
Een vrouw vertelt, dat je van de ontlasting ook bepaalde ziektes kunt oplopen, dus in de buurt blijven van deze beesten doen we dan ook niet.
We zoeken een restaurant op, waar we buiten op het terras lekker kunnen eten. Bjorge heeft zijn spareribs weer gevonden. Het is de laatste avond, dat we in Australie zijn en we laten de afgelopen weken de revue passeren. Morgen wordt het veel vliegen. Eerst naar Melbourne en van daaruit naar Dubai.