Dag 9, 17 augustus van Melbourne naar Apollo Bay

Dag 9, Melbourne naar Apollo Bay

Waar of niet waar?
In Australie mag je met de fiets op de snelweg fietsen, maar natuurlijk moet je wel goed uitkijken bij een oprit of afslag voor het verkeer.

Na het ontbijt en het parkeren van de auto in de parkeergarage gingen we de stad in. Voor het eerst had het in de nacht sinds onze aankomst geregend in de nacht. We hadden behoorlijk hoge verwachtingen van deze stad, maar dit viel eigenlijk tegen. We moesten zeker het Federation Square bezoeken en dat hebben we gedaan, maar dit riep geen gevoelens op van ah en oh wat mooi. Er was een groot TV scherm aanwezig, waarop de Olympische Spelen te volgen waren, en de gebouwen waren wel bijzonder, maar dat is het dan. Natuurlijk veel winkels aanwezig, maar in welke stad niet tegenwoordig, dus al met al waren we snel uitgekeken. Misschien dat we iets over het hoofd hebben gezien, maar hebben het niet gevonden. Toen ik aan de man in het VVV kantoor vroeg wat er nu zo bijzonder aan het Square was, verwees hij mij naar een bord waarop alles te vinden was. Als het nu super druk in de stad was, had ik dit wel begrepen, maar er was niemand verder aanwezig in het VVV kantoor en als je je eigen stad zo bijzonder vindt en wilt promoten, dan was dat zijn kans geweest.

Rond de middag hebben we de auto opgehaald en zijn we vertrokken uit Melbourne. Het was nog een hele toer om het centrum uit te komen, want het navigatiesysteem gaf geen echt duidelijke instructies, zodat we het hele verkeersplein zo'n beetje van alle kanten gezien hebben. De afstand van Melbourne naar Apollo bay was 189 kilometer en deze verliepen verder voorspoedig. Onderweg zag ik tot 3 maal toe een kakatoe vliegen. Heel bijzonder om deze vogel in de vrije natuur rond te zien vliegen, terwijl je deze vogel alleen maar in gevangenschap kent. Verder was dit ook de dag dat we de "the great ocean road " bereikten. Een weg die na de eerste wereldoorlog is aangelegd door soldaten die terugkwamen uit de grote oorlog.
Een heel mooie weg met slingerwegen, waar je de oceaan vanuit alle hoeken kunt zien. In het begin maak je nog veel foto's, maar dit houdt vanzelf een keer op.
Eerste bestemming was het plaatsje Lorne, waar we bij de VVV de informatie kregen voor een bekende waterval. Op weg hier naartoe kwamen we langs een soort sportveld, waar wel meer dan 25 kaketoe's bij elkaar zaten. Verderop zaten nog wel meer dan 50 andere vogels te eten. Eerst dachten we dat het duiven waren, maar het waren verschillende soorten papegaaien. Een heel mooie ervaring. Bij de waterval was het redelijk druk en het was een behoorlijke afdaling naar beneden. Dit deed mij wel een beetje herinneren aan Yellowstone waar een soortgelijke steile afdaling aanwezig is. De waterval was met name mooi door de aanwezige bijna tropische begroeiing er om heen. Wat naar beneden gaat, moest in dit geval ook weer omhoog en dat vroeg de nodige inspanning.
Na de waterval verder richting Apollo Bay gereden, onze eindbestemming vandaag. Onderweg er naar toe zagen we op een gegeven moment 2 meisjes langs de kant van de weg staan kijken en dit betekent meestal dat er iets te zien is en jawel Lana zag het gelijk: onze eerste wilde Koalabeer. Hij zat in een vrij lage eucalyptusboom, dus hij was makkelijk te zien. Na deze leuke ervaring weer verder gereden en tijdens de lange slingerrit kwamen we weer door een eucalyptusbos en ik had het nog niet tegen Lana gezegd, dat ze moest opletten voor koala's - ook omdat de tante van Hilde dit had gezegd dat deze hier zaten - en Lana had ze al gezien. De auto een 100 meter verder op gezet en terug gelopen. Ze zaten niet al te hoog in de bomen, dus we konden ze goed zien en het waren er dan ook meerdere. Enkele mooie fot's gemaakt, ook van een moeder met baby. Naarmate wij er langer stonden, kwamen er steeds meer auto's bijstaan, want koala's zijn toch heel populair bij de mensen en je moet ze maar net zien.
Bjorge zei plotseling, dat hij verderop kangoeroes zag springen in de wei. Een stuke verderop zagen we inderdaad bovenop de top van een heuvel een aantal kangoeroes staan. Een mooi gezicht omdat ze precies op de rand van wei met de lucht stonden.
Weer verder gereden en net voordat het donker werd, kwamen we in Apollo Bay aan. Een heel aardige - voormalige schapenboer - man en vrouw heten ons welkom en vertelden ons gelijk wat we de volgende dag niet moesten missen. Bij de plaatselijke chinees een afhaalmaaltijd gehaald, die natuurlijk niet de gerechten hebben, die wij gewend zijn. Het was dus in zoverre een verrassing wat we bestelden.
Daarna nog een expeditie ondernomen, waarvoor we nogmaals 35 kilometer moesten terugrijden om de gloeiwormen te bewonderen. Eerste een behoorlijk beklimming gemaakt in het donker met het licht van de mobiel als begeleiding. Toen echter bleek, dat we na het bereiken van een waterval we nog ongeveer 3 km door onbekend terrein moesten klimmen, heb ik de expeditie afgeblazen om te voorkomen dat we de volgende dag het plaatselijke nieuws haalden met 4 toeristen vermist.
Eenmaal terug op onze locatie, was het weer snel bekeken, alleen Lana en Hilde bleven nog wat langer op om haar verjaardag alvast te vieren (8 uur te vroeg voor Nederlandse tijd).