Dag 11, 19 augustus van Port fairy naar Dunkeld
Door: Wim
19 Augustus 2016 | Australië, Dunkeld
Dag 11 van Port Fairy naar Dunkeld
Waar of niet waar?
Er is maar een soort koala, maar er zijn diverse soorten kangoeroes, waarbij de grootste circa 2 meter hoog is.
In de nacht heeft het enorm geregend in Port Fairy, dus het lijkt er op dat ons geluk qua weer voorbij is. De reis is vandaag weer niet inspannend, want het zijn maar 100 km naar Dunkeld. De dag staat in het teken van het bezoek aan het bekende nationale park de Grampians. Als we Dunkeld bereiken, zien we de bergen/heuvels op de achtergrond, gehuld in de wolken met een grote kans op regen. We rijden het park in richting Halls Gap en het is een lange rechte weg naar deze plaats. Vele waarschuwingsborden voor overstekende kangoeroes. Gelukkig maken we dit niet mee, want ik moet er niet denken, dat een kangoeroe tegen de auto knalt. We zien er wel verschillende dood langs de weg liggen, dus deze ongelukken gebeuren gewoon. Als we in Halls Gap aankomen, gaan we eerst naar de VVV en krijgen we wat informatie over enkele wandelingen, die we kunnen doen, alleen het weer gaat vandaag alle kanten op. Dan regent het weer pijpestelen en dan schijnt de zon weer. We ondernemen een poging, maar nog niet eens halverwege besluit ik om terug te gaan, want er komt een dreigende lucht aan, die weinig goeds voorspelt. Hilde en Lana gaan verder. Het begint echt heel grillig te worden en voordat ik de auto kan bereiken, barst de bui los met hagelstenen en windstoten. Tot mijn verrassing die ik diverse kangoeroes ook schulen onder de bomen of in de buurt van struiken. Het is een leuk gezicht om dit te zien. Na een dikke 10 minuten is de bui weer voorbij en loop ik terug naar de auto, waar Bjorge op mij wacht, want hij had geen zin om in die regen te lopen, want de eerste poging was al eerder gestrand in een regenbui.
Lana en Hilde volgen later, want zij hebben ook ergens geschuild en de wandeling afgemaakt. We gaan vervolgens naar een ander infocentrum en dan naar gaan we naar een andere waterval. Ook op de terugweg worden we weer verrast door een regenbui. De lol gaat er zo wel vanaf. In ieder geval zien we nog de eerste emoes (een soort kleine struisvogel) in Australie, dus deze kunnen we ook weer van de bucketlist halen.
We reizen dan vervolgens naar het hotel, waar echter onze bestemming niet is, want we moeten nog een stuk verder rijden naar een stuk in the middle of nowhere. Hier zijn een aantal oorspronkelijke schapenscheerderswoningen uit 1840 omgebouwd tot verblijf. Het is te zien aan de dikke muren, de grove vloeren met dikke tegels en de eenvoudige opzet van alles, die het speciaal maakt. Er is stroom en water, maar geen TV en zeker geen wifi. Een ramp dus voor Lana, Hilde en Bjorge en zij vonden het helemaal niets. Tot mijn verbazing had Bjorge er minder moeite mee dan Lana. Ook de eenvoudige opzet van de woning viel niet in goede aarde, ik vond het wel wat hebben, gelet op de historie van de woningen. Het maakt nu nog deel uit van een groot landgoed, waar vele groenten verbouwd worden.
Hilde, Bjorge en Lana hebben een deel van de avond gevuld met kleuren in hun kleurboek en ik kon weer tijd vrij maken voor mijn verslag.
Om een uur of elf gingen we naar bed om te slapen in het bed met electrische deken.
Waar of niet waar?
Er is maar een soort koala, maar er zijn diverse soorten kangoeroes, waarbij de grootste circa 2 meter hoog is.
In de nacht heeft het enorm geregend in Port Fairy, dus het lijkt er op dat ons geluk qua weer voorbij is. De reis is vandaag weer niet inspannend, want het zijn maar 100 km naar Dunkeld. De dag staat in het teken van het bezoek aan het bekende nationale park de Grampians. Als we Dunkeld bereiken, zien we de bergen/heuvels op de achtergrond, gehuld in de wolken met een grote kans op regen. We rijden het park in richting Halls Gap en het is een lange rechte weg naar deze plaats. Vele waarschuwingsborden voor overstekende kangoeroes. Gelukkig maken we dit niet mee, want ik moet er niet denken, dat een kangoeroe tegen de auto knalt. We zien er wel verschillende dood langs de weg liggen, dus deze ongelukken gebeuren gewoon. Als we in Halls Gap aankomen, gaan we eerst naar de VVV en krijgen we wat informatie over enkele wandelingen, die we kunnen doen, alleen het weer gaat vandaag alle kanten op. Dan regent het weer pijpestelen en dan schijnt de zon weer. We ondernemen een poging, maar nog niet eens halverwege besluit ik om terug te gaan, want er komt een dreigende lucht aan, die weinig goeds voorspelt. Hilde en Lana gaan verder. Het begint echt heel grillig te worden en voordat ik de auto kan bereiken, barst de bui los met hagelstenen en windstoten. Tot mijn verrassing die ik diverse kangoeroes ook schulen onder de bomen of in de buurt van struiken. Het is een leuk gezicht om dit te zien. Na een dikke 10 minuten is de bui weer voorbij en loop ik terug naar de auto, waar Bjorge op mij wacht, want hij had geen zin om in die regen te lopen, want de eerste poging was al eerder gestrand in een regenbui.
Lana en Hilde volgen later, want zij hebben ook ergens geschuild en de wandeling afgemaakt. We gaan vervolgens naar een ander infocentrum en dan naar gaan we naar een andere waterval. Ook op de terugweg worden we weer verrast door een regenbui. De lol gaat er zo wel vanaf. In ieder geval zien we nog de eerste emoes (een soort kleine struisvogel) in Australie, dus deze kunnen we ook weer van de bucketlist halen.
We reizen dan vervolgens naar het hotel, waar echter onze bestemming niet is, want we moeten nog een stuk verder rijden naar een stuk in the middle of nowhere. Hier zijn een aantal oorspronkelijke schapenscheerderswoningen uit 1840 omgebouwd tot verblijf. Het is te zien aan de dikke muren, de grove vloeren met dikke tegels en de eenvoudige opzet van alles, die het speciaal maakt. Er is stroom en water, maar geen TV en zeker geen wifi. Een ramp dus voor Lana, Hilde en Bjorge en zij vonden het helemaal niets. Tot mijn verbazing had Bjorge er minder moeite mee dan Lana. Ook de eenvoudige opzet van de woning viel niet in goede aarde, ik vond het wel wat hebben, gelet op de historie van de woningen. Het maakt nu nog deel uit van een groot landgoed, waar vele groenten verbouwd worden.
Hilde, Bjorge en Lana hebben een deel van de avond gevuld met kleuren in hun kleurboek en ik kon weer tijd vrij maken voor mijn verslag.
Om een uur of elf gingen we naar bed om te slapen in het bed met electrische deken.
-
20 Augustus 2016 - 16:13
Anny:
Jammer van die regen,maar dat mag ook wel een keer, het is tenslotte winter. Die foto met die schuilende kangoeroes is prachtig. Een eenvoudig verblijf na al die geweldige plaatsen, mag wel een keer. dan worden de volgende misschien weer extra goed gewaardeerd! En kleuren is goed om even te genieten van de rust. (en ik weet dat jullie dat kleuren met veel plezier doen.) Groetjes. -
20 Augustus 2016 - 23:20
Henk En Bep:
Hallo allemaal,
Wij staan te wachten op regen dat morgen komt.{dan hoeven we niet te sproeien}
Wat leuke,aparte foto`s maken jullie. Sien heeft nog `n app gestuurd dat ze het bezoek van jullie zo geweldig vond. `t Valt toch wel mee `n avond geen tv en wifi!!!Groetjes en kusjes Henk en Bep -
20 Augustus 2016 - 23:59
Lisette:
Ik ga voor waar.
Jammer van de regen, ik hoop dat het niet zi blijft. Die schuilende kangeroes zijn prachtig om te zien. -
21 Augustus 2016 - 12:08
Mia En Jacq:
allemaal goeiedag ,wat een regendag net als bij ons vandaag .
verder was de dag niet zo spannend maar toch wel weer wat beleeft en niet weer zo een luxe hotel even afzien ,volgende beter ..gr Mia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
